gewoon de tank halfvol met water doen
en een kwart met aquarium grind dop er op dan diverse malen enkele minuten flink schudden en draaien
dan nog een keer herhalen met schoon water en grind
en blank is de tank
laten drogen op de c.v. en daarna is hij weer bruikbaar voor de benzine
dit heb ik al diverse malen gedaan met tankje,s die er van binnen niet uit zagen
en nu weer blank zijn
succes er mee
gr. sjaak de man

Citaat:
Hé die Jo, het idee is perfect alleen zit er een klein addertje onder het gras moderne wasdrogers en wasmachine`s gebruiken het verwarmingselement als aanloopweerstand voor de electromotor als dit element kapot is of is losgenomen zal de motor niet meer gaan draaien.
De oudere machine`s met de zware cq grote motor hebben hier geen last van.

Gert.

Raad eens, even later begaf onze oude wasdroger het. Het verwarmingselement had de geest gegeven en inderdaad, dan valt ie stil. Nou kan je dat probleem natuurlijk omzeilen als je de draadjes op een bepaalde manier verbindt. Moet je er wel verstand van hebben. Dan komt mijn probleem: in de schuur is geen ruimte voor een extra ding. In de garage wel, maar daar is geen stroom. Om kort te gaan, meteen weg met dat oude ding.

Wat is er op tegen, de tank in de nieuwe wasdroger te laten rommelen?

Waarom niet bij mij gebracht

[ Post made via Android ]

Solliciteer je naar een portie klappen van je vrouw Keesje. Ga maar zo door.. Dat soort grapjes hoef ik niet te proberen ik zit al jaren onder curatele en lig zo met de hele pruttel op straat.. Dus pas op !!

Groet H oet E.

Aardig aangeboden. Wegbrengen en ophalen is meer werk, dan de tank vastbinden op de klauwplaat van een grote draaibank en een avondje 10 tpm te laten draaien.

Zo gauw zit ze niet op de kast, er kan/mag best veel. Ik ga het met haar bespreken. je moet immers weten, waar de grens ligt.

Hi Hi JA JA.

Nou Herman, dat in de droger doen, gaat onverwachts niet door.

Ik moet haar garantie geven, dat er niks fout gaat. Zover kan ik niet vooruit kijken. Was eerder bang dat ze over benzinelucht zou beginnen. Maar nee, als de trommel beschadigd, dan..... Is mijn tank naar de maan, zei ik.
Neeee Kees, dan is mijn trommel beschadigd, zei ze.
Ik ben toch blij met haar uitspraak. Het is duidelijk, de droger is van haar, moet ze ook de was blijven doen!!
De tank wordt wel met de hand kaal geschud.

Hoi Kees.
Litertje ontvetter in de tank aquarium grint erbij .
In een doek wikkelen.
En dan een week op de fiets naar je werk met de tank achterop.
Af en toe even de tank draaien .
Hoef je er ook geen tijd voor vrij te maken .
En is goed voor de gezondheid.

succes Mvg. Nico.

Goedemorgen Nico,

Wat jij hier noemt, had twee jaar geleden nog gekund. Als je hard fietste, hoorde je met vorst, de tegels achter je zowat over de kop gaan. Sinds het eind van de zomer 2012 is het één rimpelloos asfaltlint.
Met het tankje gaat het ondertussen goed. Als ik de inmiddels bruin geworden olie wegveeg, komt er nu geheel blank metaal tevoorschijn.

Ik had nog een voorband te plakken. De oude buitenband, van een mountainbike, was er zo vanaf. Soepel en volgzaam. Een miniem speldenprikje in de binnenband, veroorzaakte de lekkage. Plakken, talkpoeder op de binnenband en monteren die hap. Vrijwel gelijk, is daar weer een leegloopgeluid. Hoe kan dat nou? Band weer van de velg. Die heeft voldoende profiel en ziet er goed uit. Aha, het karkas heeft het stiekem begeven. De staaldraadjes zijn hier en daar gebroken en een los uiteinde prikt de band lek.

Een nieuwe buitenband hangt op voorraad in de schuur. Een Quickly replica-band uit Turkije. Zo stug als mijn schoonfamilie in hun beste dagen. Plots denk ik aan Nico's bandenmontageapparaat, dat in de Varia heeft gestaan. Nu doe ik niet vaak een bandenwissel. Meestal is het kl....werk om een motorband er vanaf te krijgen. Hoe breder, hoe moeilijker. Of dat gaat wel, maar daarbij raakt de velg beschadigd door wrikken met bandenlichters. Heel funest bij een aluminium velg. En als het een tubeless band is, kan je afdichting vergeten. Dan fiets ik met het wiel naar de bandenleverancier.
Kijk, als de band versleten is......dan mag die kapot. Je snijdt hem overlangs door en de twee helften zijn goed te verwijderen.
Monteren lukt altijd, met een beetje lekzoeker uit een spuitbus. Lucht er allemaal uit, wiel/velg goed ondersteunen en dan op de band springen met klompen aan. Goed voor de conditie, net als schudden met de tank. Zit ie er om, ventiel verwijderen en volle druk geven met de compressor. Vingers weg aan de randen!
De Turkse worstelband heb ik er om gekregen met mijn vingers. Voor mijzelf heb ik gesteld: een fietsband leg je er uitsluitend met je vingers om, anders doe je wat fout! Met veel wrijven en buigen, ging het wel.
De band is gewoon wat stugger dan normaal. De buitentemperatuur hielp ook niet echt mee. Nou, er staat inmiddels weer een berijdbare brommer klaar in de garage.

Volgende klus: een bronzen pistonpenbus maken, voor het viertaktblok. Ik moet voor dit blok helemaal overnieuw gaan beginnen, met uitmeten van cilinderhoogte enz.
Als eerste dus de 4T zuiger verbinden met de Kawa drijfstang. Moeilijk hè, een busje maken?
Busje gedraaid, in het drijfstang-oog getrokken en dan het blok onder de kolomboor op maat ruimen. Op het oog het blok in de juiste stand houden. Klaar, pistonpen er in en.......scheef! Van bovenaf op het blok gezien, zat de zuiger in axiaal vlak ietsje verdraaid. Achteraf toch niet zo raar. Maar niet acceptabel.
Volgende poging: busje 2 draaien, met een inlooprand er aan, die buiten het oog valt, op maat van de ruimer. De inlooprand geleidt de ruimer, die met de hand wordt aangedreven. Kan niet fout gaan. Toch wel. De machineruimer, 13 mm, geeft de perfecte maat voor een goede speling.
Doch de ruimer is zo scherp als....ja, als wat?
Gewoonweg bot aan de voorkant. Dat vergt kracht. Het ruimen kost me mijn vingers, daarom even een greep gedaan naar een scherpe handruimer, in een iets krappere maat. Die sneed tenminste lekker. De handruimer heeft een andere vorm. Laat ik nu net teveel “geroerd” hebben met dat ding. Dus, toen de machineruimer er door ging, om de uiteindelijke maat aan het gat te geven, was op enkele plekken al te veel weggehaald om de pen mooi te dragen. Stom ,stom ,stom.
De aansnij/voorkant van de machineruimer was achteraf makkelijk opnieuw scherp te slijpen. Bus nummer 3 werd gedraaid. Nu moest het lukken, want mijn brons was inmiddels op.
3 maal is scheepsrecht, gelukkig. De zuiger gemonteerd, het passen van de cilinder(hoogte) kan beginnen.

Hoi Kees.

Ja leuk he die dure z.g anti (wel lek) banden met zo,n staal matje er in.
Wij fietsen veel altijd op gewone banden wel eens een lek om de zoveel jaar.
Mijn dochter fiets veel lange stukken en vroeg mij om anti lek banden te monteren .
Binnen een jaar twee keer lek en jawel hoor het staalmatje stuk .
En met klompen op een motorband springen moet je ook mee uitkijken .
Gleed een keer van de band af voet klapte dubbel een paar dagen een dikke enkel.
Toen dacht ik zal ik maar gaan klaverjassen of schaken ,minder gevaarlijk.
Gelukkig toch mij weer bedacht.

Groeten Nico.

Na een korte proefrit met bestemming, kwam ik er achter dat de band niet helemaal het velgbed heeft gevolgd met er op leggen. Het is wel erg leuk weer eens op de brommer te rijden. Onderweg gaat een oude duim voor de NSU omhoog. De man knikt daarbij goedkeurend.
De kleine onrondheid is merkbaar op mooi gladde fietspaden, niet bij het rijden over stoeptegels of klinkerwegen.
Een eventuele winterrit had ik er wel mee kunnen rijden, echter de uitlaatwartel trilt los na een paar kilometer. Af en toe een moment stoppen en met de schuurdeursleutel de wartel zo vast mogelijk draaien, worden de bestemming en terugweg naar huis weer gehaald. De tweede Quickly is ook weer van een ontroeste tank voorzien, van rijden is nog niks gekomen. Want er is meer te doen:

Het andere nog te maken tankje, dat van de rennquickly, is voor de zoveelste keer aan de kant geschoven. De bodem heeft vorm aangenomen. Maar het geheel is getordeerd na het stevige klopwerk. De zijpanelen willen ook niet echt meewerken. Het is het laatste stukje winter van 2014, de kachel moet toch branden. De aluminium plaatdelen worden voor langere tijd op twee grote branders van het fornuis gelegd. Pap, het stinkt! zeggen de kinderen. Dat kan niet, vind ik, het is immers schone plaat. Het branden gaat verder met de afzuigkap aan.
Na een uur heet stoken, laat het zich weer een beetje vormen.

Vorige zomer zei een oud-coureur, die zelf al het nodige heeft gemaakt, tegen me; aluminiumplaat, gewoon een beetje koppen met een houten hamertje.
Bij mij thuis gaat het heel anders. Ik doe flink DENG DENG met een zware bankhamer. Omdat het moet. Anders vervormd het niet. Maar het moet volgens hem met zachtjes tikken kunnen. Dat krijg ik niet goed voor elkaar. Zeg maar: als ik hier sla, dan krult de plaat daar op. Een definitieve vorm krijg ik er nog niet in. Gooi het maar aan de kant, een andere keer verder gaan. Zo blijft het maanden onaangeroerd.

Ik kom een sticker tegen met de volgende tekst: Aufgeber gewinnen nie. Gewinner geb nie auf.
Als NSU mensen kunnen we heus wel een beetje Duits lezen en deze zin begrijpen. Potver, laat ik me eens kennen door zo'n rottige tank? Kom op Kees, grijp die tank bij zijn lurven!
Nico, je weet wel, die man van de Noord-Hollandsche NSU Rennmax/Rennfox-afdeling, heeft me uitgelegd hoe je het beste aluminiumplaat zachtgloeit. Het plaatwerk moet je beroeten met een kaarsenvlam. En vervolgens met een autogeenbrander uitgloeien. Zet de brander op een gereduceerde stand, anders is de vlam te heet.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Die tip heb ik nooit opgevolgd. Reden 1, vervoer van de plaatdelen. Op vrijdagavond, anders komt het qua huishouding niet uit, staat de auto nooit ter beschikking. Reden 2 de autogeenbrander staat voor mij onbereikbaar opgesloten op het werk. Reden 3, er is nog heel veel ander werk aan deze Quickly projecten te doen, o.a. een cilinder voor de 4 takt maken. De tank mocht dus in de wacht.
Over die cilinder kan inmiddels een clubblad vol geschreven worden.

Alles bij elkaar zorgt er voor, dat de tank eindeloos blijft liggen. Maart 2015. Door verbouwing op het werk staat de autogeenkar nu ineens voor het grijpen. De scherpe plaatdelen gaan in kranten gedraaid, mee op de fiets. Waar een kinderstoeltje al niet goed voor is. Doorzetten Kees!!
Vandaag gaat het gebeuren. Met een kaars komt de roet op het blanke aluminium. De ruimte waar dit in gebeurd, moet absoluut tochtvrij zijn, alleen het puntje van de vlam laat snel roet achter. Wappert de vlam heen en weer, krijg jij zelf het heen en weer van hoe lang het gaat duren. Moeilijk is het constant op dezelfde afstand houden tussen vlam en plaat. De plaat is natuurlijk niet meer vlak, een extra factor. Eén kant roetzwart maken duurt circa 20 minuten, maar dan zijn je armen het ook goed zat.

Nu komt het leuke deel, uitgloeien! Brander en handschoenen aan en de vlam een beetje bewegen over de plaat tot de roet verdwijnt. Dat gaat snel, ik schat binnen een minuut. Dan is de plaat zo heet, dat je tot de helft van de oppervlakte komt. Neergooien op de grond, aan het geluid hoor je al dat de plaat anders (= zacht) klinkt. Waar de roet verdwijnt, is de temperatuur precies goed, dat is de truc. Anders heb je geen idee, hoe heet het is. De tweede helft gaat net zo. Dat wordt interessant. Nu de bodemplaat aan de beurt. Beroeten duurt weer heel lang, door de u vorm.

Er blijft bij het gloeien toch een vlekje achter op dit stuk, nog maar eens met de vlam er over heen.
De vlek is niet meteen verdwenen, in een fractie van een seconde zie ik glans komen op het aluminium. U raadt het al, te heet!!!! Plets, een gesmolten stuk valt zo op de betonnen vloer.
In plaats van de gebruikelijke frustratie, moet er nu maar eens om lachen. Alle begin is moeilijk. Ervaring komt door het vaker doen van dingen. De tank gaat eens wat worden. Je kan later weer een stukje inlassen, dat komt goed.
Uit een soort van eigen mogelijkheden inschatten, had ik een andere aanpakwijze van gloeien bedacht. Foutje...Enne.....Nico, ik had meteen naar je moeten luisteren. Dat scheelt boosheid.

Nu nog, Nie aufgeben!!

Hoi Kees leuk werk he aluminium bewerken.
Als je toch een autogeen apparaat ter beschikking hebt kan je hiermee ook de plaat beroeten.
Met een grote overmaat aan acetyleen (komt een flinke zwarte walm af ) en gaat veel sneller.
En je moet inderdaad niet proberen alle roet te verwijderen .
Dan blijf je te lang op een plek met het door jou bereikte resultaat.
Als het gaat glinsteren ben je te laat op dat moment veranderd ook de structuur van het aluminium.
Als je twijfelt kan je af en toe met een paar dikke handschoenen even proberen of de plaat makkelijk te buigen is.

Succes groet Nico.

Ik had dat moeten weten, van die overmaat acetyleen. Het kwam op mijn werk nogal eens voor, dat één van de lassers een snijklusje, of iets te hardsolderen had. Wanneer hij de brander aan ging steken, stond de rest al te grinniken; het knalfeest gaat beginnen. Wat nou meer herrie maakte, weten we niet. Waren het zijn vloeken, of toch de gasknallen in de aansteker?
Goed, als hij 'm eindelijk aan het branden had en de klus van een paar minuten was af, zakten nog steeds roetdeeltjes uit de lucht.
Geweldig om mee te maken, vooral als de man dan als toegift op het stevige commentaar ging reageren!

Volgende plaatdeel aan de beurt. Nou, die roetdelen zijn dus ook bruikbaar. Eigenlijk heel makkelijk op te wekken, al gauw kwam er een zwarte walm van de vlam af, als uit de slechtst verbrandende stadsbus in mijn jeugd. Het doseren van de dikte moet je ook leren. Binnen de kortste keren is de aluminiumplaat bedekt met een roetkorst.
Het uitgloeien kan beginnen. Op enkele plaatsen krult de roet roodgloeiend, al rollend achterover.
Ik weet niet precies waar het aan ligt, het licht van de vlam is vandaag een groot contrast met de zwarte korst en maakt het proces lastig. Het lijkt, ondanks afregelen, scherper licht dan voorheen. Na het gloeien is het nog een egale plaat, met ergens een verkleurd vlekje. Die vlek is slechts vliesdun, bij aanraking valt het materiaal uit elkaar. Het lukt me dus toch, een gat in de plaat te fikken. Geluk bij een ongeluk, het is op de plek waar straks de tankdop ongeveer moet komen te zitten. Volgende fase: het klopwerk.

Klopwerk, het komt er maar niet van . Opnieuw 1000 en 1 redenen, om dingen die een hogere prioriteit hebben, eerst te doen. Onder andere het volgende:

De tijd vliegt en ik niet. Tenminste, niet als het om werkzaamheden aan de RennQuickly gaat.
Oei oei, wat heb ik veel tijd besteed aan het proberen pas te maken van de zelfgemaakte 4 taktcilinder op het Kawasaki carter. Natuurlijk weet je dat de steek van de tapeinden niet overeenkomt. Meer dramatisch was de hoogte, zo moet het carter afgevlakt worden, een mm of 8.
Mooie methode, om de cilinderhoek in één keer mee te veranderen. Helaas. Daarmee houd ik geen materiaaldikte over om gaten voor de tapeinden in te maken. De cilindervoet, die was dik zat gehouden voor het vorige blok. Met een op maat gemaakte spanbus (weer 2 uur werk extra) die in de boring past, was het afdraaien van de cilindervoet een fluitje van een Griekse eurocent. Hield hem op 5mm dikte, anders kan het gaan scheuren. Jammer joh, nog te hoog. Versmallen, tot de voet in het vrij grote gat van het carter zakt. Hiertoe moest de freesbank er aan te pas komen. 15 jaar geleden voor het laatst gefreesd en nu nog voor een onbekende bank komen te staan. Moeilijk moeilijk! Na twee uur héél erg (te?) voorzichtig knabbelen, is de onderkant van de cilindervoet van rond naar een vierkante vorm over gegaan. Vierkant frezen is niet moeilijk, het viel me niet mee het contour aan te brengen t.o.v. de bestaande schroefdraadgaten voor de cilinderkop. Een paar graden scheefstaand koppie kan ook, dat heeft NSU zelf met de eerste Rennfox laten zien. Voor mij is dat een tandje te hoog, je moet dan de koningsas schuin t.o.v. de hartlijn van de motor er uit laten komen.
Naar huis om te passen, nee, het ging niet. Daarna in bed nog het idee gekregen, een tweedelige stalen kraag over de cilindervoet te maken. Cilinder van onder af vastzetten met inbusboutjes. De kraag op zijn beurt van bovenaf op het carter schroeven. Dat kan, want de verbrandingsklappen trekken aan de cilinder, die op eigen tapeinden staat. Om kort te gaan, veel werk in gestoken, moeizaam het overtollige materiaal weggefreesd.
Alles past, behalve de bevestigingsboutjes voor de kraag, type inbus. Ik kon er met een sleutel niet meer bij. De boutjes in een reddingspoging veranderd naar 6kant koppies. Alles bij elkaar opgeteld, vind ik het uiteindelijk een grote K.. oplossing!!!

Waarom niet meteen met een nieuw cilinderontwerp begonnen? Twee redenen: ten eerste is er een krimpverbinding op de cilinderbus toegepast. Dat heb ik meerdere keren gedaan, toch mislukte het laatst gigantisch met alle gevolgen van dien en daarom zie ik er huizenhoog tegenop. Ten tweede is er een kritisch gatenpatroon in de kop geboord aan de onder- en bovenzijde die toevallig heel goed gelukt is, waarvan ik mezelf afvraag of ik dat nog een keer kan herhalen. Het blijft immers aftekenen en centeren.

Over een tijdje weten jullie dat, want ik ga helemaal overnieuw beginnen. Nu het mooie weer toelaat te sleutelen in de buitenlucht, maak ik voorlopig daar gebruik van. Er ligt nog veel zelfgemaakt spul te wachten op montage.
Een stuk aluminium ligt al wel klaar. Dat was het allergemakkelijkste voor elkaar te krijgen.